Zdrowie jest najważniejsze

Obsesja kosmicznego narodu zdrowiem i formą fizyczną nie powinna dla Czytaczy być już żadną niespodzianką. A tym bardziej nie powinna być nią dla mnie ani Mojej Sista, któreśmy już trochę doświadczeń związanych z ciekawymi zwyczajami tego narodu na własnej skórze nazbierały. To tu wszak nauczyłam się kichać w łokieć, a nie w dłoń (co akurat uważam za bardzo rozsądne i godne naśladowania: w ten sposób nie roznosi się potem zarazków na wszystko i wszystkich, których się dotyka) i zostałam poddana szczepieniu na świńską grypę, które aplikowano taśmowo wszystkim jak leci w moim miejscu pracy w ramach masowej, ogólnokrajowej paniki.

Nawet nas można jednak jeszcze czasem zaskoczyć. Na przykład gdy Moja Sista przyszła w poniedziałek do pracy i powiedziała, że jej siostra przyjechała do Sztokholmu i prawie od razu zachorowała, została z całą powagą zapytana: "Mam nadzieję, że się z nią nie spotkałaś?" A gdy, ku rozczarowaniu współpracowników i szefów odpowiedziała, że owszem, została niemal opieprzona, że po tym karygodnie lekkomyślnym postępku miała czelność pojawić się w pracy.

Ach, mam już wizję, jak moje wirusy rozprzestrzeniają się z prędkością błyskawicy oraz podstępnością lisa po całej firmie Mojej Sista, Sztokholmie, Szwecji, Skandynawii... I czuję się trochę jak ten statek-widmo, który przybił do Bergen pewnego letniego dnia roku pańskiego 1349, przywożąc na pokładzie, oprócz ładunku, który nieopatrznie rozładowano i martwej już załogi, epidemię Czarnej Śmierci, która w krótkim czasie wybiła według niektórych nawet dwie trzecie populacji Norwegii, na kilkaset lat hamując jej rozwój... I jest to wizja, przyznacie chyba, drodzy Czytacze, porażająca.