Ranking niepoparty żadnymi badaniami, a tylko własnymi, subiektywnymi obserwacjami.
1. Potrącenie przez szalonego kierowcę. Powszechnie znane są stereotypy mówiące o tym, że niemieccy kierowcy są kulturalni, zrównoważeni i przestrzegający przepisów. Jak to zwykle ze stereotypami bywa, są one tylko częściowo prawdziwe, a mianowicie nie dotyczą kierowców z Meklemburgii-Pomorza Przedniego. Tutejsi kierowcy mrożą krew w żyłach i jako piesza czuję się na greifswaldzkich zebrach dużo mniej bezpiecznie niż w Polsce, a przynajmniej w Trójmieście.
2. Potrącenie przez szalonego rowerzystę. Rowerów jest tu chyba więcej niż samochodów, co niestety nie znaczy, że ścieżek rowerowych jest więcej niż ulic. Rowerzyści śmigają więc w najlepsze po chodnikach, często tylko o milimetry mijając przechodniów.
3. Utrata zdrowia psychicznego na skutek starcia z niemiecką biurokracją - patrz wiadomy fragment z "Dwunastu prac Asteriksa".
4. Śmierć głodowa na skutek niemożności wydobycia swojej pensji z biurokratycznej machiny. Mam znajomego, który zaczął pracę na uniwersytecie w styczniu, a pierwszą wypłatę dostał w zeszłym tygodniu; ja podpisałam umowę w połowie lutego i do tej pory nie dostałam pensji.
5. Załamanie nerwowe na skutek nieotrzymania ważnej wiadomości/jednego z zyliona zaświadczeń koniecznych do funkcjonowania w Niemczech/karty bankomatowej/innej korespondencji z powodu zagubienia ich przez pocztę. Jak dotąd udało jej się zgubić co najmniej dwa listy do mojej skromnej osoby (co najmniej, bo piszę tylko o tym, co wiem, że powinnam była dostać), w tym kartę bankomatową. Osobiście o przechwytywanie poczty podejrzewam mafię przedniopomorską.
6. Skręcenie kostki na greifswaldzkim bruku. Większość centrum Greifswaldu wyłożona jest kostką brukową, która, jak się szybko przekonałam, jest powierzchnią wyjątkowo nieodpowiednią do chodzenia w butach na obcasach.
7. No i oczywiście wszelkie urazy, jakich można doznać wchodząc na oblodzone ścieżki.
Komentarze
km
M.
km
M.