Las

Mam szczęście do posiadania rodzeństwa, które wspiera moje twórcze aspiracje. W zeszłym roku dostałam od niego na urodziny warsztaty creative writing w Portugalii, a w tym - tablet. Przy czym od razu wyjaśnię, zanim dojdzie do nieporozumień, że pisząc "tablet" mam na myśli nie minikomputer bez klawiatury, tylko narzędzie, za pomocą którego można rysować na komputerze.

Aby zaprezentować możliwości mojej nowej zabawki - choć z zastrzeżeniem, że dopiero uczę się jej używać - stwierdziłam, że dobrze będzie wrócić do tematu, który kiedyś poruszyłam, ale potem porzuciłam: moich smutnych baśni.

Rysunek poniżej przedstawia las, nazywany przez mieszkańców jego okolic Lasem Śpiewów. Jest to wielka i prastara puszcza; ludowa tradycja podaje, że kryje ona dziwne i niewyjaśnione zjawiska, niesamowite stwory i kto wie, co jeszcze. I że to właśnie one powstrzymały niegdyś armie potężnego imperium, tak, że jego granice, choć rozszerzające się niemal niepowstrzymanie na wszystkie strony świata, zatrzymały się właśnie na Lesie Śpiewów. Innymi słowy, nie jest to miejsce, do którego chciałoby się samotnie iść, szczególnie w zimową noc. Chyba że za plecami ma się coś jeszcze gorszego.