Cierpliwość jest cnotą 2

Być może pamiętacie, drodzy Czytacze, moją dygresję sprzed około roku, w której opisywałam, jak to wraz z Moją Sista spędziłyśmy kiedyś niezwykle produktywnie niedzielę w poczekalni w szpitalu. Niestety, w tym roku choróbsko dopadło ją znowu, wybrała się więc do przychodni. Na nasze laickie oko przypadłość wymagała interwencji dermatologa i/lub okulisty, jednak szwedzka służba zdrowia (jak i szwedzkie życie społeczne w ogóle) przyjmuje, że osąd laickiego oka nie jest nic wart, tak więc aby dostać się do specjalisty trzeba najpierw udać się po skierowanie do lekarza ogólnego. A jako że inną zasadą przyświecającą szwedzkiej służbie zdrowia jest zakładanie, że pacjentom nic nie jest aż do momentu kiedy symptomy robią się naprawdę trudne do zignorowania (w przeciwieństwie na przykład do polskiej służby zdrowia, która hoduje hordy hipochondryków chociażby poprzez przepisywanie absurdalnej ilości lekarstw), nie jest wcale powiedziane, że się takie skierowanie dostanie. Na przykład Mojej Sista udało się to za drugą wizytą w przychodni.

Lekarz przeprowadził jakieś testy na alergie oraz wystosował skierowanie do przychodni specjalistycznej w szpitalu, w którym, jak sprawdził, był najbliższy wolny termin. A że w myśl pierwszej z wymienionych zasad nie ma co zaprzątać umysłów maluczkich wiedzą, której wagi i tak nie są w swej prostocie w stanie ocenić, wynik testów, który przyszedł pocztą parę dni potem miał standardową dla tego typu korespondencji w Szwecji formę, czyli był treści mniej więcej następującej: "Hej! Wyniki testów są dobre. Pozdrawiam, Dr XYZ". Natomiast skierowania, zgodnie z tą samą zasadą, nie dostała Moja Sista do ręki, tylko zostało wysłane bezpośrednio do Szpitala Okulistycznego Św. Eryka, który pocztą miał wysłać wezwanie na konkretną datę i godzinę. Po niecałych dwóch tygodniach nadszedł taki oto list:

"Dostaliśmy skierowanie w sprawie Pani problemu. Aby móc wypełnić gwarancję opieki dla pacjentów w obszarze podlegającym Szpitalowi Okulistycznemu Św. Eryka, przekazaliśmy Pani skierowanie do Södersjukhuset (Szpitala Południowego), oddziału okulistycznego i dostanie Pani wezwanie stamtąd."

Po kolejnym tygodniu nadszedł list z Södersjukhuset:


"Klinika okulistyczna Södersjukhuset otrzymała skierowanie wypisane na Panią. Skierowanie zostało ocenione i ustalony jego priorytet. W celu optymalnego wykorzystania funduszy i zapewnienia najkrótszych czasów oczekiwania od 1.10.1998. obowiązuje porozumienie o pogłębionej współpracy między Södersjukhuset a prywatnymi specjalistami. (...) Pani skierowanie zostało przekazane do oddziału okulistycznego, Proxima, szpital Nacka. (...) Tam spotka się Pani ze specjalistą i szybciej skorzysta z opieki. Dostanie Pani wezwanie lub wiadomość od tamtejszego lekarza. Jeżeli on zadecyduje, że potrzebuje Pani naszych zasobów, zostanie Pani skierowana z powrotem do nas."

Minęły prawie dwa kolejne tygodnie i Moja Sista otrzymała kolejny list:

...w którym w końcu wyznaczyli jej wizytę na 8 lipca. Czyli koło dwóch miesięcy od czasu jej (drugiej) wizyty w przychodni. Tak, wiem, drodzy Czytacze, w Polsce okresy oczekiwania do specjalistów są często dłuższe. Ale w Polsce przynajmniej istnieje zawsze możliwość pójścia sobie do lekarza prywatnie, za większą opłatą, ale za to od razu. Tu nie.

Pozytywne w tej sytuacji jest to, że przynajmniej nie każą pacjentowi z tymi skierowaniami samemu biegać od szpitala do szpitala. Ale i tak przypomina mi się pamiętna scena z filmu "Dwanaście prac Asteriksa".