Trochę zimowego zrzędzenia z dobrze zamaskowanym akcentem świątecznym

No i zapadłam się, drodzy Czytacze. Zapadłam i przestałam odzywać, chociażby dlatego, że w wyniku splotu różnych dołujących okoliczności, z zimą i jej rozmaitymi przykrymi konsekwencjami na czele, obawiam się, że jedyne, co byłabym w stanie z siebie wyrzucić, to zrzędzenie na wszystkich i wszystko. Ci, co mieli okazję ze mną w ciągu ostatnich tygodni rozmawiać, wiedzą, że jest to doświadczenie, dzięki któremu łatwym staje się wyobrażenie sobie, jak by to było, gdyby takie literackie postacie jak Kłapouchy czy Błotosmętek nagle wyskoczyły z kart powieści do realu. Usiłuję jakoś się ratować uprawiając radosny filmowy eskapizm, ale to niestety działa krótko, a potem jest jeszcze gorzej. [Zresztą, filmy mi się kończą. Jakby ktoś z Czytaczy mógł mi polecić coś w kategorii filmów o pięknych ludziach w pięknych kostiumach ganiających mniej lub bardziej sensownie (im mniej, tym lepiej - lepiej spełni swoje zadanie) po pięknych dekoracjach i plenerach, najlepiej położonych w ciepłych krajach, byłabym wdzięczna:)]

W każdym razie, stwierdziłam, że zanim już całkiem wpadnę w czarną otchłań, wychynę jeszcze choć na chwilę, póki nie jest za późno, i pożyczę wszystkim Czytaczom wszystkiego najlepszego z okazji zbliżających się Świąt i na nowy rok. Na przykład bardziej optymistycznie nastawionych bloggerek. Jakie to nieładne słowo, swoją drogą: "bloggerka"... O, już zaczynam! To może już zapadnę się z powrotem.

P.S. Postanowiłam zmienić trochę wygląd bloga i wprowadzić więcej kolorów. Może to coś pomoże...;]